Bij een afscheid is het heel belangrijk dat je details uit iemands leven kent en meeneemt. Ik wil graag weten wie iemand was en hoe ‘onbelangrijk’ sommige details ook lijken,
voor mij kunnen ze het verhaal compleet maken.
Ik ga er vanuit dat een mensenleven vele kanten heeft en dat iemand tijdens zijn of
haar leven vele relaties heeft opgebouwd. Relaties die er nu nog steeds zijn of
juist alweer zijn vervlogen. Maar allemaal relaties die je hebben gemaakt tot
wie je bent geworden.
En dit
bepaalt mede hoe een afscheid passend wordt voor die persoon. In mijn werk
vind ik het heel belangrijk dat iets wel ‘past’.
Als oma
iedere zondag vol liefde en vertrouwen naar haar kerk ging, dan past ook deze
kerk en haar geloofsbeleving bij haar afscheid. Door te kiezen voor ‘haar kerk’
als locatie, kies je voor iets wat bij haar past. Dat maakt dat je zelf als
familie, naasten of gast op haar uitvaart herkenning vindt. Hiermee voel je
jezelf dan ‘thuis’ waardoor er rust en ruimte komt voor de emoties die er dan
zijn.
Ook de
plaats waar het afscheid gehouden wordt kan iets zeggen over het leven van de
overledene. Voor de voetbaltrainer die iedere avond en zaterdag bij het
voetbalveld was te vinden om de jeugd te trainen en te begeleiden is de
voetbalkantine een tweede thuis en dus een mooie plek voor een afscheid.
Het is
een soort ‘puzzel’ die ik leg samen met de familie. Ik heb gesprekken met verschillende nabestaanden en bij al deze gesprekken krijg ik puzzelstukjes uit het leven van de overledene. Een kleindochter die binnenhuppelt en haar tekening brengt bij
opa. De buurman die de laatste aardappels van het land heeft gehaald waarop ze
samen werkten. Het nichtje dat bladert in een oud fotoboek met vakantiefoto’s van
de familievakanties in de Achterhoek. Iedere persoon voor zich brengt mij een
stukje van deze puzzel van zijn of haar leven… Zo mooi!"
Inaritueelbegeleidster
|
