Na het overlijden van haar man lijkt alles aan haar voorbij te gaan ondanks dat ze met elkaar als gezin zijn overlijden zagen aankomen. Het gevoel dat haar overkomt op het moment dat hij echt niet meer reageert overvalt haar. Het besef dat ze er nu echt alleen voor staat komt als een mokerslag binnen terwijl ze al maandenlang de zorg voor hun meiden van 5 en 7 alleen doet.
Het voelt anders en is ook écht anders.
Op de tweede dag kiest ze samen met haar zus voor een eenvoudige kist van populierenhout zonder poespas; eigenlijk precies zoals haar man was. Bij de kist kunnen sterretjes, hartjes en vlindertjes van hetzelfde populierenhout gebruikt worden. Die middag neem ik gelijk het tasje mee met deze figuurtjes en vertel de jonge meisjes en hun moeder dat zij uit dit tasjes verschillende houten vormen mogen kiezen. En niet alleen de twee jongste dametjes, maar ook hun moeder, tante en beide oma’s kiezen een aantal figuurtjes uit waarbij ze allemaal een voorkeur hebben voor de hartjes en sterretjes.
Als ik de volgende ochtend achterom door de keukendeur naar binnen loop, blijkt de hele woonkamer op z’n kop te liggen en heeft opa op de keukentafel, beschermd met een tafelzeil, verf- en lijmpotten staan. De meiden komen aangehuppeld en laten zien wat ze gemaakt hebben voor papa! Ze vertellen over hun lievelingskleur en dat papa deze knalroze verf ook altijd zo mooi vond. En ze vertellen over de schelpjes die ze hebben gezocht met hun tante omdat papa altijd over het strand wandelde als hij hun hond uit liet.
Zonder dat ik het gezin heb hoeven te begeleiden zijn ze zelf begonnen met de versiering van deze ‘eenvoudige’ kist. Alle hartjes en sterretjes krijgen een heel mooi plekje en
de allermooiste hartjes van de twee meiden en hun moeder krijgen een goed zichtbare plek in het bloemstuk.
